Dag 3 - On to the next stop

Planning: Kuala Lumper -> Jakarta (7/7)

We worden deze ochtend alledrie gebroken wakker. Gister avond heb ik de airco per ongeluk iets te laag gezet, waardoor pap en Em maar niet in slaap konden komen en tot half 3 wakker lagen. In de ochtend zijn we ook nog een keer alledrie wakker geworden. Waarschijnlijk is ons lichaam nog niet helemaal gewend hier en slapen we nog niet zo diep als normaal. Em en ik zijn ontbijt gaan halen bij de zelfde juicebar als gister.

Op de terugweg hebben we de eerste aanvaring mee gemaakt. We stonden op de roltrap onderweg naar het hotel, toen een mevrouw achter ons iets tegen ons zei: "Are you metally normal? Do you think it's okay to dress like this in an islam country? You dirty prostitutes." En zo bleef ze maar doorgaan. Em had een lange jurk aan, maar deze was een beetje laag uitgesneden onder haar armen waardoor je haar BH kon zien. Het enige wat we deden was onze excuses aanbieden, we schrokken er zo van. De mevrouw had een Hindoestaans uiterlijk. Ze droeg geen hoofddoek, maar had haar haren los. Ze had een jurk aan met blote schouders en droeg blauwe kleurlenzen. Ik probeer altijd zo min mogelijk te generaliseren en vooroordelen te hebben, maar van deze mevrouw hadden we het misschien wel het laatst verwacht. Dit voorval liet ons wel weer even beseffen hoe vrij het westen eigenlijk is en hoe geaccepteerd alles wordt. We hebben ons wel voor genomen om altijd een doek o.i.d mee te nemen, zodat we uit respect naar inwoners van het land waar we zijn ons altijd kunnen bedekken als dat ons beter lijkt.

Eenmaal terug in het hotel hebben we lekker ontbeten en zijn we weer even een uurtje bij het zwembad gaan liggen. Daarna voor de laatste keer onder de hemeldouche, tassen inpakken en gaan. Onderweg naar de AirPort. Als allereerste ingecheckt en nog even geluncht op het vliegveld, onze laatste Ringgit op gemaakt. We vlogen met KLM, wat we toch wel heel lekker vonden. Mensen die Nederlands spraken, goede service en ruimere stoelen. We hadden alleen geen raam :-(. De vlucht duurde maar 1u40 en was zo voorbij, precies één film kunnen kijken. Als snack kregen we een rissoles, ter voorbereiding op Indonesië :-).

Rond 18:00 hadden we eindelijk onze bagage, want als eerste inchecken betekent natuurlijk ook als laatste bagage op de band. We werden opgehaald door Lisette, papa's nichtje, en haar man Santoso. Het was een warm welkom. Lisette kwebbelde aan een stuk door. Ze doet me denken aan tante Saar en oma Dave. Lieve Indische vrouwtjes die graag voor je zorgen, maar die ook een beetje ondeugend kunnen zijn en grapjes maken (over andere mensen). De manier van Nederlands spreken en het gebruik van sommige woorden doet me erg hun denken. Het voelt een beetje nostalgisch/herkenbaar. Ook herken ik wat van mijn eigen opa en oma, zoals ze op een bepaalde manier "even, even" zeggen als ze iets pakken/ergens niet bij kunnen of "al klaar" wanneer iets niet meer leuk is. Ook zegt Lisette: hij moet "aldoor" plassen, wat ik opa en oma ook vaak hoor zeggen. Ik voel me meteen thuis bij hen. Ik vroeg wat zij met elkaar spreken en ze spreken een mix van Bahasa, "Hollands" en Engels. Vooral als ze roddelen spreken ze Hollands :-P.

Ze brengen ons naar de mall om wat te eten en onder tussen updaten papa en Lisette elkaar over alle familie leden. Wat me opvalt is dat toen we landden het nog licht was, maar nu een half uurtje later het pikdonker is. Het heeft niet geschemerd, het licht is gewoon in één keer uit gegaan. Gek, dat op 1u40 afstand van Kuala Lumpur het zoveel vroeger donker is. Ook al is het donker, ik kijk m'n ogen uit onderweg naar de mall. Mooie gebouwen, grote wegen, de tropische natuur. Ergens lijkt het bijna een beetje alsof we de Californië rijden.

Eenmaal in de mall aangekomen, eten we bij een Chinees restaurant. Het is super druk, volgens Lisette omdat alle hulpen (vroeger baboe) naar huis zijn in verband met het Suikerfeest. Niemand kookt zelf, dus iedereen gaat buiten de deur eten. Het eten is super lekker. Pap en ik delen nasi goreng ajam met een soort krokante kip gebakken in heel veel pepers en black pepper beef in een soort teriyaki saus. Em gaat voor safe en eet witte rijst met gebakken kip. Na het eten hebben we nog heel even snel door de mall een rondje gelopen. Wat me opvalt is dat er jongens in de lift staan, tegen wie je vertelt waar je naar toe moet en dan drukken zij op de goede knopjes. Die jongens staan dus een hele dag in een lift op knopjes te drukken. Op die manier schep je wel werkgelegenheid, in Nederland bezuinigen we daar op. Ook zijn er jongens in de parkeer garage die je helpen een plekje te vinden en instructies geven bij het inparkeren. Achterop hun shirt staat: "no tipping". Volgens Lisette is dat om corruptie tegen te gaan, dat je niet voor geld een beter plekje krijgt. Dat is iets wat de nieuwe gouverneur van Jakarta heeft ingevoerd. Ik vind het een goed idee, maar ook wel een beetje zielig voor die arme jongens die in die hitte hun best staan te doen.. Je wilt ze eigenlijk iets geven.. Na de mall zijn we door Lisette en Santos naar ons hotel gebracht, door onze eerste tropische regenbui.

Ons hotel is hartstikke prima. Em en ik samen op een kamer, pap alleen. Ik vind het wel zielig, zo ongezellig, maar er is helaas geen kamer voor drie personen. Em is stiekem wel blij, want die kon niet slapen van pap's gesnurk :-P. We hebben nog even de tassen uitgepakt en gedoucht, maar zijn vrij snel gaan slapen. We hebben deze dag misschien niet zoveel gedaan, maar het waren zoveel indrukken. Van Maleisië naar Indonesië gereisd, familie ontmoet die we nog nog gezien hebbben (Em en ik dan), eindelijk in het land waar onze roots liggen. We hebben onze ogen uitgekeken, maar al die indrukken verwerken maakt je wel moe. We waren kapot van deze dag en morgen weer een lange dag voor de boeg!

Sampai jumpa en liefs!