Dag 9 - Sawa's trappen in Cibolang

Planning: Kampung en sawa's (13/7)

De dag van de sawa's is dan eindelijk aangebroken. Een dag waar Em en ik al lang naar uitkijken. De natuur in en genieten van al het groen hier. Zoals afgesproken staan we om 10:00 voor het gouvernementsgebouw. Na vijf minuutjes komt Benny aangereden op een scooter met iemand achterop. Huh? We zullen toch niet met z'n vijven op die scooter moeten...? Nee, de driver was te laat. Benny komt al 26 jaar op tijd, maar de driver komt altijd te laat. De jongen achterop de scooter keert om en rijdt weer terug. Benny laat ons meer verhalen uit de boeken lezen. Uit één van de verhalen blijkt dat de driver eigenlijk de schoonzoon van Benny is en dat zij eerst komen checken of er wel mensen staan. Het komt natuurlijk wel eens voor dat toeristen iets afspreken, maar vervolgens niet opkomen dagen. Ik vind dat een hele begrijpelijke reden, maar waarom liegt Benny er over? Voelt een beetje gek. Wij weten de waarheid, maar hij weet niet dat dat in het boek geschreven staat natuurlijk.

Na een half uurtje wachten komt dezelfde jongen die op de scooter weg reed, aanrijden in een autobus van waarschijnlijk wel 20 jaar oud. De ramen achterin kunnen niet eens open, omdat ze vast geroest zitten en er is geen airco.. We vragen ons af hoe we in deze oude bak een rit van twee uur gaan maken. Al snel komt daar ons antwoord: binnen nog geen vijf minuten begeeft de auto het. Benny en zijn schoonzoon/de driver duwen de auto aan de kant en lopen allebei weg zonder iets te zeggen. We hebben geen idee waar ze heen zijn gegaan. We stappen maar uit de auto en wachten buiten op hen. Na vijf minuutjes komt Benny terug met een taxi, we gaan verder met de taxi.

Pap heeft gevraagd of we via het oude huis van Houw kunnen rijden. Eigenlijk dachten we dat Benny dit door de chaos met de kapotte auto vergeten zou zijn, maar na tien minuutjes rijden zet chauffeur de auto stil voor nummer 158. Pap heeft foto's van Houw voor dit huis laten zien en het is gek om hier nu zelf te staan. We lopen wat rondom het huis, maar zien niemand. We maken wat foto's en kijken rond. Ik moet heel nodig plassen en Benny klopt aan bij het huis. Na een tijdje komt er iemand in een soort uniformpje aangelopen. Gelukkig, we mogen even plassen. Voor pap een mooie kans om ook van de binnenkant foto's te maken. Grappig om te bedenken dat ik nu eigen op Houw's toilet heb geplast :-P. De mensen die nu in het huis rondlopen blijken van een politieke partij te zijn. Er wonen nog twee mensen nu achterin het tuinhuisje, maar verder wordt het huis nu gebruikt als kantoor van de politieke partij. Gaaf om het huis gezien te hebben waar Houw vroeger als klein kind heeft gewoond, maakt de reis weer iets persoonlijker :-).

We rijden verder en onderweg is veel te zien. Links de stad, voor me hoge bergen en rechts het platteland. Helaas rijden we na de snelweg een file in.. Bloedheet zitten we met z'n drietjes tegen elkaar aangeplakt op de achterbank. Gelukkig kunnen we het laatste half uurtje de file ontvluchten door de "toeristische route" te nemen, door een klein dorpje. Het is echt heel bijzonder om te zien. Alle beelden die je normaal op internet en in reisfolders ziet, daar rijden we nu doorheen. De mooie sawa's en de kleurrijke huisjes. Abrupt zet Benny de auto stil bij een huis, waar hij ons vraagt mee te komen. De tuin bestaat uit een reuze vijver. Hij zegt iets in het Bahasa en de man springt in de vijver met een net en begint super grote goudvissen te vangen. Nog levend neemt Benny de vissen mee in een plastic tas en we vervolgen de rit. Al met al komen we pas 4 na de afgesproken tijd aan, maar dit laatste half uurtje heeft alles goed gemaakt.

Wanneer we uit de auto stappen worden we meteen omringd door kleine, lieve kindjes met grote bruine ogen. Ik ben meteen verkocht. Er zijn twee zusjes die elkaars hand vast hebben en de hele tijd heel verlegen omhoog kijken, glimlachen, snel weg kijken, iets tegen elkaar fluisteren en dan weer voorzichtig omhoog kijken. Wat een snoepjes. Benny vertelt dat de kindjes ons het dorp en de sawa's laten zien, zodat hij onze lunch kan bereiden. Alle kindjes zijn aan het giechelen en wijzen en proberen ons in Bahasa verhalen te vertellen. Ze nemen ons mee tussen de huisjes door, waar alle inwoners enthousiast zwaaien en ons gedag zeggen. Nog steeds lopen de twee zusjes hand in hand voor me en nog steeds kijken ze iedere 10 tellen verlegen achterom, glimlachen ze, fluisteren ze soms iets en kijken ze me weer aan.

Het uitzicht is mega. Wauw, het lijkt alsof we in een 3D aflevering van National Geographic terecht zijn gekomen. Ik probeer het vast te leggen, maar het is gewoon echt niet te doen. Ik stop mijn telefoon weg en probeer alles zo goed mogelijk op te nemen met m'n ogen. De beste camera die je kunt hebben zijn tenslotte je ogen... Ik geniet echt. De giechelende en druk kletsende kindje om ons heen, de heerlijke zon en de prachtige natuur.. Is dit echt?

Na zo'n drie kwartier komen we weer aan bij Benny en heeft hij de vis klaar gemaakt. We moeten op traditionele wijze, met onze handen, eten. Gelukkig heeft oom Flip me dat zo'n tien jaar geleden geleerd op een verjaardag bij opa en oma thuis. Pap krijgt de kop, Em en ik een deel van de buik plus straat. Wauw. Deze vis. Het is oprecht de lekkerste vis die ik ooit gegeten heb. Je proeft hoe vers het is en zelfs het water waarin hij zo'n drie kwartier geleden gezwommen heeft. De huid is super krokant en lekker gekruid. Em lust normaal geen vis, maar vind dit ook heerlijk. Over de "lekkerste vis uit je leven" heeft Benny dus geen woord gelogen..

Na deze heerlijke lunch en mooie ervaring in de sawa's met de lieve kindjes, stappen we weer de taxi in richting Bandung. Het was een hele bijzondere dag, maar de verhalen die in de boeken van Benny stonden waren misschien wel een beetje overdreven.. Of we hebben er te veel van verwacht, door al de verhalen te lezen. We hebben weer dik 6u in totaal in de auto gezeten en zijn misschien 1,5u in het dorpje zelf geweest. Maar Benny is een lieverd en we gunde het hem wel onwijs. Op de terugweg kan ik m'n ogen niet open houden en gelukkig maar, want dan gaat de terugreis iets sneller.

Rond 6u komen we aan bij het hotel, we kleden ons snel even op en pakken een taxi richting de KFC (waar we ons al sinds vorige week vrijdag op verheugen). Daar aangekomen blijkt dat we dit stuk makkelijk hadden kunnen lopen. Na eiiiindelijk heerlijke kippies, drinken we een kopje koffie bij Starbucks aan de overkant. Rond een uur of 9 wandelen we terug naar het hotel en onderweg ontdekken we een leuke tentje waar we morgen misschien wel kunnen ontbijten (in plaats van het flut ontbijt van ons hotel). Lekkere douche en café het nestje in. Leuke, actieve dag gehad en nu lekker slapen. Morgen alweer laatste dag Bandung...

Liefs!